Żabie Wrótka
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
ok. 2085 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°11′24,9″N 20°05′10,7″E/49,190250 20,086306
| |
Żabie Wrótka, dawniej Przełączka pod Żabim Mnichem[1] (niem. Froschtörl, słow. Žabie vrátka, węg. Békás-kapu[2], ok. 2085 m) – głęboko wcięta przełęcz w Żabiej Grani w Tatrach Wysokich. Znajduje się na granicy polsko-słowackiej, pomiędzy Zadnią Białczańską Basztą (ok. 2105 m) na północy, a Skrajnym Żabim Zębem na południu. Na zachodnią (polską) stronę opada z przełęczy głęboko wcięty żleb przecinający Białczański Upłaz, przez taterników nazywany Żlebem Żabich Wrótek. Żlebem tym prowadzi jedna z najłatwiejszych dróg wejściowych na Żabiego Mnicha. Na wschodnią (słowacką) stronę, do Doliny Żabich Stawów Białczańskich opada z przełęczy 30-metrowej wysokości kominek. Poniżej niego znajduje się Białczańska Ławka[3].
Jest ogromna dysproporcja w popularności taternickiej na wschodnich i zachodnich ścianach Żabiej Grani. Ściany zachodnie to popularny rejon wspinaczkowy, pokryty gęstą siecią dróg wspinaczkowych. Ściany wschodnie są praktycznie nieznane. Władysław Cywiński w 7 tomie przewodnika Grań Żabiego pisze: nie spotkałem nikogo, kto wiedziałby czy z Żabich Wrótek da się zejść na tamtą stronę. Obecnie cała Dolina Żabich Stawów Białczańskich to dla taterników i turystów zamknięty obszar ochrony ścisłej[3].
Taternictwo[edytuj | edytuj kod]
- Drogi wspinaczkowe
- Zachodnim żlebem (z Białczańskiego Upłazu na Żabie Wrótka); I w skali tatrzańskiej, czas przejścia 20 min
- Od wschodu, z Białczańskiej Ławki; II, 15 min. Pierwsze przejście: W. Cywiński 23 września 1992 r.[3]
- Historia zdobycia
- Pierwsze odnotowane wejście na wierzchołek Żabiego Mnicha granią z Białczańskiej Przełęczy przez Żabie Wrótka na Żabi Mnich: Henryk Bednarski, Józef Lesiecki, Kazimierz Piotrowski, Mieczysław Świerz, 15 września 1910 r.,
- Pierwsze przejście drogi z Białczańskiej Przełęczy na Żabie Wrótka: część drogi Edward Walery Janczewski, Stefan Komornicki i przewodnik Jędrzej Marusarz Jarząbek, 1 czerwca 1909 r.; pozostały odcinek Edward W. Janczewski, 25 lipca 1909 r.,
- Pierwsze zimowe wejście północną granią Żabiego Mnicha: A. Krupitzer i W. Spitzkopf, 30 kwietnia 1936 r.[4]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych [online] [dostęp 2020-05-27] [zarchiwizowane z adresu 2006-09-24].
- ↑ a b c Władysław Cywiński, Grań Żabiego, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 1999, ISBN 83-7104-024-5.
- ↑ Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część VII. Żabia Przełęcz Wyżnia – Żabia Czuba. Warszawa: Sport i Turystyka, 1954.